Even stil blijven staan om elkaar te ontmoeten. In de stad, op zee, aan de waterkant, op het station, waar dan ook. Een vluchtig moment met immense eeuwigheidswaarde. Dát zijn Wolkjes op Woensdag – Ontmoetingen.

Als mama van vijf kinderen  hoorde ik vaak de opmerking: ‘Vijf dochters? Nou, die jongens komen dan vanzelf.’

‘Wie zegt dat?’ was steevast mijn antwoord. 

Vroeg in de ochtend liep ik de woonkamer in en daar lag Kind Drie te slapen op bank. Naast haar een prachtig mooi meisje, hun handen bijna devoot in elkaar verstrengeld. Lange tijd keek ik naar ze, en maakte toen voorzichtig deze foto’s.

‘Ik houd van haar’, jubelde Kind Drie, toen ze eenmaal wakker was. ‘Ik wist niet dat een vrouw zo mooi kan zijn.’

‘Zat je in een kast dan?’, vroeg ik haar. Ik heb deze uitdrukking nooit goed begrepen, dat iemand ‘uit de kast komt’ als hij of zij vertelt verliefd te zijn op iemand van het eigen geslacht. ‘Was je al eerder verliefd op meisjes, durfde je het niet te zeggen?’ 

De wolk met vlinders om haar heen stoof verontwaardigd uiteen. Kind Drie begon te lachen. ‘Mamaliefje, nee hoor. Dit overkomt me nú. Ik ben verliefd!’

En ik heb sindsdien de leukste schoondochter van de hele wereld.