Er was eens een tijd en die ging voorbij

Op de dag dat jij daar in de verte was

De hemel was leeg en stil

Wolken droegen duizenden tranen

De verte verdween in de mist

In een verlaten en schemerig verleden

Niets bleef over van wat ooit was

In een tel flitste het duister aan

Ik  blijf luisteren tot ik niets meer hoor

Ik blijf kijken tot ik niets meer zie

Ik blijf wachten op de wind die vertelt waar ik vandaan kom

Niet waar ik ben

Daar in de verte ben je al